Een vof had zestien vennoten, maar slechts één van hen had de feitelijke leiding over de vof. Deze vennoot was als enige bevoegd om namens de vof te handelen en te tekenen. Ook mocht alleen hij geld uitgeven c.q. ontvangen en samenwerkingsverbanden aangaan met derden. Verder hield deze vennoot toezicht op alle andere vennoten, die zich bij ziekte bij hem moesten afmelden, waarna hij voor vervanging zorgde. De anderen hadden ook geen zeggenschap over het toetreden van nieuwe vennoten.
De inspecteur stelde dat er sprake was van een schijnconstructie en de rechtbank was het met hem eens. Voor de aanwezigheid van een vof is vereist dat de vennoten op min of meer gelijkwaardige basis met elkaar samenwerken en dat was hier niet het geval. Daarom kwalificeerden de ondergeschikte vennoten niet als vennoot voor de inkomstenbelasting en was er feitelijk sprake van meerdere dienstbetrekkingen.
Bron: Rb. Noord-Nederland, 7-2-2019 (gepubl. 21-5-2019)

Het ging in deze zaak om een echtpaar dat een nertsenfokkerij exploiteerde. Namens het echtpaar werd bij de Belastingdienst gemeld dat er sprake was van buitenlandse bank- en spaartegoeden. Zo was in 2008 een storting gedaan op de Luxemburgse bankrekening van het bedrijf. De stortingen waren gedaan na verkoop van nertsvellen op een beurs in het buitenland. De inspecteur legde vervolgens een navorderingsaanslag op, waarna Hof Den Bosch moest beoordelen of voor de verzwegen inkomsten de verlengde navorderingstermijn van toepassing was.
Het hof oordeelde dat dit inderdaad het geval was. Aangezien de inkomsten waren verkregen uit de verkoop op een beurs in het buitenland, was sprake van in het buitenland opgekomen inkomen. Hierop was de verlengde navorderingstermijn van toepassing, zodat de navorderingsaanslag gehandhaafd bleef.
Bron: Hof Den Bosch, 15-3-2019 (gepubl. 16-5-2019)

Gebruikt een ondernemer een privévermogensbestanddeel, anders dan een auto, voor ondernemingsdoeleinden, dan mag hij daarvoor een gebruikerskostenvergoeding aftrekken. Maar deze aftrek is wel beperkt tot maximaal het forfaitair rendement van box 3 over dat vermogensbestanddeel. Hierbij hoeft de ondernemer overigens geen rekening te houden met zijn heffingsvrije vermogen. Bovendien mag de ondernemer een evenredig deel van de kosten aftrekken die normaal gesproken voor rekening van een huurder van het vermogensbestanddeel komen. Volgens Hof Arnhem-Leeuwarden biedt deze regeling geen ruimte voor meer aftrek. De zaak voor het hof is aangespannen door een vrouw, die in 2011 haar eenmanszaak heeft verplaatst naar een aantal van haar privépanden. Naast de gebruikersvergoeding wil de vrouw een fictieve huurvergoeding aftrekken voor de privépanden waarin zij haar eenmanszaak drijft. Het hof oordeelt dat de Belastingdienst de aftrek van deze fictieve huurvergoeding mag weigeren. Dat hier sprake is van een gedwongen verplaatsing van de onderneming, is geen reden om het aftrekrecht te verruimen.
Bron: Hof Arnhem-Leeuwarden 14-05-2019

Ook met betrekking tot eerdere belastingjaren heeft Snel aangegeven hoeveel bezwaren tegen de vermogensrendementsheffing zijn ingediend: 14.205 bezwaarschriften over 2013, 10.060 over 2014, 2.468 over 2015 en 1.186 over 2016. Over 2018 zijn nog geen aantallen bekend. Volgens Snel zijn vrijwel alle ingediende bezwaren ontvankelijk.
Volgens de staatssecretaris zijn belastingplichtigen voldoende op de hoogte van de mogelijkheid om bezwaar te maken tegen de box 3-heffing en is het eenvoudig mogelijk om tijdig en individueel bezwaar te maken. Verder is volgens de staatssecretaris veel ruchtbaarheid gegeven aan de massaalbezwaarprocedure, ook met betrekking tot het belastingjaar 2018.
Bron: MvF, 20-5-2019

PostNL huurt voor een aantal van haar sorteercentra personeel in via In Person Outsourcing B.V. In Person Outsourcing B.V. kwalificeerde de arbeidskrachten die zij inzette bij PostNL zelf als ‘ingeleend personeel’, zo blijkt uit de omschrijving op haar facturen. Verder bleek dat In Person Outsourcing B.V. weliswaar op papier de contractant is van PostNL, maar de feitelijke uitvoering van de overeenkomsten plaatsvindt door In Person International B.V. en In Person Bemiddelingsbureau B.V. Dit leidt ertoe dat ook In Person International B.V. en In Person Bemiddelingsbureau B.V. dienen te worden beschouwd als partijen bij de uitvoering van de overeenkomsten met PostNL. Iedere andere uitleg zou ertoe leiden dat aan het beginsel van gelijke behandeling van uitzendkrachten eenvoudig kan worden ontkomen door gebruik te maken van een constructie waarbij de ‘inlener’ een tussenschakel betreft die slechts op papier bestaat.
Uit het onderzoek van de Inspectie SZW blijkt dat PostNL inlener is, toezicht heeft gehouden en leiding heeft gegeven aan de werkzaamheden van de verzendsortering. Art. 8 Waadi is van toepassing en de door FNV gevorderde verklaring voor recht is toewijsbaar nu de arbeidskrachten niet tenminste dezelfde arbeidsvoorwaarden blijken te hebben als die gelden voor werknemers in dienst van PostNL. De conclusie is dan ook dat PostNL zodanig in strijd heeft gehandeld met de door haar in het maatschappelijk verkeer in acht te nemen zorgvuldigheid, dat sprake is van onrechtmatig handelen jegens de bij haar te werk gestelde arbeidskrachten. Hiervoor wordt aansluiting gezocht bij het arrest van het Hof Arnhem-Leeuwarden van 16 juli 2013. De kantonrechter oordeelt verder dat PostNL incasso- en proceskosten moet betalen van in totaal ruim € 11.000.
Bron: Rb. Overijssel 7-5-2019